Het is de dagen aftellen. Ik ben namelijk bijna klaar met mijn behandeling. Dit voelt nog heel gek om te zeggen, maar het is toch echt zo. Eindelijk! Na 1,5 jaar lang heel veel behandelingen te hebben gehad.
Ik voel opluchting, maar tegelijkertijd ook heel veel spanning. De chemo geeft mij het vertrouwen wat ik nodig heb op dit moment. Straks heb ik van de één op de andere dag helemaal geen chemo meer. Dat is eng. Het vertrouwen dat mijn lichaam het ook red zonder chemo, heb ik nog niet. Dat moet weer groeien.
Ook zal ik vanaf januari minder in het Prinses Máxima Centrum komen. Nu kom ik er bijna iedere week en straks waarschijnlijk maar 1 keer in de 3 maanden. Dat is een hele stap. Een stap in de goede richting, maar voor mij nu misschien nog een iets te grote stap. Iedere week worden er controles gedaan en wordt er in mijn keel gekeken. Dit geeft mij vertrouwen. Stel er is iets te zien, zijn we er snel bij. Als ik naar huis rijd na een dagje Prinses Máxima Centrum, is dat ook eigenlijk altijd met een goed gevoel.
Mijn vertrouwen moet groeien en dat heeft tijd nodig. Het einde van mijn behandeling vind ik fijn, maar voor nu ook heel erg heftig. Misschien had ik dan ook liever nog wel even doorgegaan. De chemo is nu geen echte belasting voor mij en geeft toch het gevoel dat er iets aan gedaan wordt. Ook al is het met een hele lage dosering. Uiteraard is doorgaan met de chemo niet mogelijk en misschien ook helemaal niet nodig. Ze hopen dat ik de afgelopen 1,5 jaar al genoeg behandelingen heb gehad.
Ik heb nog 2 chemo’s aan het infuus en 40 drankjes te gaan. Er is nu eindelijk een stip aan de horizon. Een kleine week na mijn laatste chemodrankje staat er een MRI-scan gepland. Hier maak ik me eerlijk gezegd niet zoveel zorgen om, zeker niet omdat deze chemo’s altijd goed hebben aangeslagen. Diezelfde dag sluit ik ook mijn behandeling af, samen met mijn gezin en artsen. Ik krijg dan de 🌸kraal voor aan mijn kralenketting en mag de bel luiden. Een bijzonder moment!