En daar was dan het moment waar ik al sinds dat ik hoorde dat ik weer haarverlies zou krijgen tegen aan zat te hikken. Echt een nachtmerrie voor een meisje van bijna 16.. ik ben kankerkaal. Voor de tweede keer al. Bij het zien van de tondeuse kon ik het wel uitschreeuwen; een grote herinnering aan de vorige keer. Het is gewoon 1 groot drama.. ik wil echt niet negatief overkomen, maar hier kan ik gewoon niet zoveel moois van maken helaas.
De laatste dagen ging mijn haarverlies opeens heel erg hard. Sinds gisteren kon ik mijn haar niet meer aanraken zonder dat er een berg haren daarna op de grond lag & toen was voor mij het moment aangebroken om het er af te halen. Ik zag hier heel erg tegen op, en ergens voel ik nu dan ook een soort opluchting. Ik heb geen keuze om te kiezen tussen bijwerkingen, maar ik weet wel dat ik dit de allerheftigste blijf vinden.
Mijn artsen gaven vroeg al aan dat ik weer haarverlies zou krijgen. Alleen 100% zeker was het niet.. het kon ook alleen dunner worden, maar helaas zat ik niet bij die selectie. Volgende week was de verwachting qua timing van mijn haaruitval & ergens ben ik blij dat het nu al is gebeurd. Ik weet namelijk ook van mezelf dat als ik al niet lekker ben van de chemo dit nog minder goed kan handelen. Dus dat is een soort ‘voordeel’.
Wat het ook 1000x beter maakt is dat mijn allerliefste tante @ het heeft gedaan. Ook heb ik een prachtig haarwerk gekregen voor bij mijn eigen-haarband. Kan ik wat af wisselen & daar ben ik helemaal happy mee!
Nu ben ik overladen van verdriet maar toch ook een beetje trotsheid! Ik ga het even allemaal laten bezinken ✨..
