Dat waren me even heftige daagjes zeg. Zaterdagnacht ging het even helemaal mis. Ik werd om 23:30 uur weer wakker, terwijl ik echt net in slaap was gevallen. Ik werd wakker in een bed vol met vochtverlies vermengd met 2 grote plekken bloed. Daarbij kon ik niet meer op mijn benen staan en was ik enorm misselijk/slap/duizelig. Ik heb geprobeerd te douchen om mezelf schoon te maken, maar dat lukte eigenlijk niet. Ik bleef de neiging houden om flauw te vallen. Op dat moment hebben we besloten 112 te bellen. Ik hoorde m’n vader de toetsen indrukken en kon wel door de grond zakken. Hier had ik natuurlijk echt niet op gerekend en ook geen zin in..
Na een halfuur kwam de ambulance. Tijdens de rit naar Delft ben ik helemaal nagekeken, maar er was eigenlijk niks geks te vinden. Eenmaal gekomen in het Reinier de Graaf werd ik naar de spoedeisende hulp gebracht. Inmiddels was het 1:00 uur 's nachts. Op de spoedeisende hulp ben ik maar heel even geweest. Er was namelijk al snel duidelijk dat er een opname nodig was, zeker met zoveel bloedverlies. Midden in de nacht vond ik dat geen eens meer zo erg, het enige wat ik nodig had was slaap. Ik kon mijn ogen niet openhouden en rechtop zitten lukte ook niet. Ik was te zwak, ziek en misselijk. Uiteindelijk konden we om 3:30 uur gaan slapen, toen waren namelijk eindelijk de bloeduitslagen bekend. Mochten deze niet goed zijn, zou ik een transfusie nodig hebben om de bloeding te stoppen. Dit was gelukkig niet het geval. Mijn waardes waren goed en dat maakt de situatie iets minder ernstig.
Inmiddels ben ik net weer een uurtje thuis & heb ik dus 1,5e (😜) nacht in het ziekenhuis geslapen. Het gaat nu weer redelijk oke! Waar de bloeding vandaan kwam, kunnen ze nog steeds niet met zekerheid zeggen. Hele grote zorgen maken ze zich niet. Het is namelijk niet meer teruggekomen. Ze denken eerder dat mijn slijmvliezen zijn aangetast als bijwerking van de chemo. Dit stelt mij gerust, want bij mij gingen mijn gedachten gelijk naar een uitzaaiing.
Ik moet even goed herstellen en bijkomen van dit "avontuur". Midden in de nacht in een ambulance wegrijden van huis, wil ik liever geen tweede keer. Het was goed schrikken. We hadden goede hoop dat ik deze kuur goed zou doorkomen, omdat tot nu toe zelfs de geplande opname niet nodig was. Maar dat liep dus even anders en sloeg heel snel om. Het lijkt wel alsof ik alle bijwerkingen heb opgespaard.
Rust en bijkomen van de schrik staat nu hoog op mijn to-do list. Dit is al de tweede keer dat ik werd afgevoerd met een ambulance en ik hoop ook de laatste keer..
