Nog 1 kuur te gaan. Dat is het enigste wat mij nu op de been houdt, want het is eigenlijk gewoon te zwaar allemaal.. zo weinig rust tussendoor. Ik heb meer slechte dagen dan goede dagen als je het over een maand bekijkt. En daar baal ik gewoon van. Ik had zo’n ander leven voor ogen als 16-jarige.. het is gewoon echt oneerlijk. Dat zie ik elke week een beetje beter in lijkt het wel
Fysiek was deze kuur nog een soort van ‘te doen’ vond ik. Ik was ziek, maar niet extreem ziek. Veel slapen is een goed medicijn deze dagen. 5 dagen op & neer rijden voor chemo op de dagbehandeling, toen 2 dagen thuis waar ik enorm van heb genoten & als laatste nog een opname van 5 dagen. Die opname was dit keer weer standaard, omdat ik het hele gedoe met de ambulance niet nog een keer zag zitten. Dat is achteraf gezien maar goed ook, het kan gewoon niet meer anders. Ik heb dat vocht nu echt nodig. Dat was nu vooral aan mijn bloeddruk te zien. Die was de eerste dagen steeds te laag.. nadat ze het vocht hebben verhoogd ging hij gelukkig weer stijgen. Bizar dan ook om te bedenken hoeveel vocht tekort ik heb gehad toen ik nog niet opgenomen werd na een kuur.. is eigenlijk gewoon gevaarlijk geweest.
Mentaal vond ik deze kuur onwijs zwaar. En dan het allermeeste nog de start. Het gevoel om je opnieuw op te laden om weer ziek te worden is niet te beschrijven. Ik moet onwijs ziek worden om uiteindelijk hopelijk beter te worden. Gedachten zoals ‘ik wil dit niet meer’ kwamen vaak voorbij de afgelopen 12 dagen. Ik probeer positief te blijven, maar soms is het gewoon allemaal echt even te zwaar..
Nog 1 kuur te gaan. Nog ongeveer 3-4 weken in deze zware tijd. Daarna hopelijk een beetje rust in mijn onderhoudsfase.. ik ben er aan toe. Ik kijk er naar uit. Stiekem wel een beetje trots als die 12 kuren erop zitten, toch maar mooi gerockt! 🫶🏼
