Geen corona, wel ziek. Geen chemo gehad, wel ziek. Dat is even wennen als ik eerlijk ben.. gisteren werd ik, 1 dag voor mijn laatste kuur, alsnog ziek. Hoofdpijn, buikpijn, een loopneus & heel weinig energie. Ik was er al zo bang voor. Zwakke weerstand & corona patiëntjes in huis, 1 en 1 = 2 denk ik dan maar.
Het gekke is dat ik, zoals jullie op de foto zien, niet positief test. Ik kan dit bijna niet geloven, maar m’n oncoloog zei net dat het natuurlijk ook een ander virus kan zijn. En daar heeft ze helemaal gelijk in. Maar of het nou corona is of niet, mijn kuur is uitgesteld. Mijn allerlaatste kuur. En stiekem baal ik daar van. Ik snap de beslissing van mijn artsen volledig, ik had het dan ook echt niet aangedurfd of anders gewild. Zwakker dan normaal zo’n zware kuur in gaat gewoon niet. Dat ga ik niet trekken ben ik bang. Maar toch maak ik dit bericht met tranen in mijn ogen.. waarom kan ik niet zo goed uitleggen, maar het voelt gewoon dubbel.
Ik wil zo graag die zware kuren klaar hebben. Het liefste zo snel mogelijk. Ik weet dat die paar dagen niet zoveel uitmaken en dat dit de beste optie is, maar toch heb ik even tijd nodig om het te accepteren. En dat is oke. Dit is het zoveelste wat ik zal moeten ‘accepteren’, dus ik ben er onderhand goed in geworden ;)
Dit was dus de laatste druppel die ik nodig had. Mentaal loopt mijn emmertje even helemaal over. En als je dan ook nog een of ander virus te pakken hebt, is het echt feest. Het is zo dubbel. Mijn lichaam zegt ‘stop, je kan nu niet kuren’, maar mijn hoofd wil door. Zodat ik zo snel mogelijk van deze ellende af ben. Ik luister uiteraard naar het advies van mijn artsen. En ik voel ook dat dat het allerbeste is, hoe stom het ook is. Nu ga ik dus even goed uitzieken en uitrusten, zodat ik hopelijk maandag met volle kracht aan mijn laatste kuur kan beginnen. Girlpower!
