Een slecht gevoel overheerst in mij. Al wekenlang. Hoe dichterbij de scan komt, hoe groter de paniek is. Ik had het gevoel dat de kanker overal in mijn hele lijf zat. Dit heb ik eigenlijk naar niemand uitgesproken, ik wilde niemand bang maken. Maar de angst zat gewoon écht heel erg hoog. Diep van binnen wist ik dat het bijna niet mogelijk is; tumorgroei op dit moment, net na al die kuren. Maar heel af en toe hoor je het weleens & dat maakte mij bang. De afgelopen, heftige kuren voor niks hebben gedaan is gewoon een hele erge nachtmerrie. Gelukkig was deze angst nergens voor nodig!
‘Ik heb goed nieuws voor je’, dat waren de verlossende woorden van mijn arts net waar ik al wekenlang op heb gewacht. Ik heb zo gehoopt dat mijn arts deze woorden zou uitspreken, en ze heeft het gedaan 🥹.. ik kan het nog niet helemaal geloven, maar ik heb gewoon een goede uitslag gekregen!
Er is wat restaankleuring te zien op de scan, maar dit is helemaal te verklaren. Dit komt door de operatie & bestraling die ik heb gehad, dus er wijst op dit moment helemaal niks op dat er tumorgroei is. Er is gewoon geen actieve tumor te zien op dit moment. Met deze uitslag mag ik volgende week maandag starten met mijn onderhoudstherapie. Zo’n fijne gedachte!
Deze scan zegt niks over de toekomst. Die blijft gewoon onzeker, maar voor nu ben ik gewoon even echt heel erg blij. Ik was al heel blij omdat de 12 kuren klaar zijn, maar daar komt nu nog even een schepje bovenop. Nu kan ik écht gaan herstellen!