Bijna met zin ging ik gisteren naar het Prinses Máxima Centrum. Start van een nieuwe fase, een fase waarin ik veel minder ziek ga worden & mijn leven weer een beetje kan oppakken. Ik heb er tijdens mijn zware kuren zo naar uitgekeken. En nu is het dan eindelijk zover! Mijn tweede onderhoudstherapie (met dezelfde medicijnen) is begonnen!
Elke ochtend slik ik vanaf nu weer een chemodrankje. Daarbij hoort dat je 1x in de week 3 chemopillen slikt. Omdat pillen slikken voor mij mentaal & met mijn mond nu echt geen optie is, hadden ze bedacht dat ik infuus vloeistof door mijn sonde zou krijgen. Opzich een prima idee dacht ik.. als het vloeistof in mijn maag zou komen ipv in mijn bloedbaan gaf het minder bijwerkingen & hoefde ik minder naar het ziekenhuis. Dat was de verwachting. Maar niks is minder waar.. 2,5 uur na het toedienen van de vloeistof begon ik als een gek te spugen. Drie kwartier lang bijna continu. Omdat de reactie op de toediening zo heftig was, hebben we uiteindelijk het ziekenhuis moeten bellen. Zij gaven aan dat dit voor het vervolg geen optie meer is. Waarschijnlijk zal ik, net zoals in mijn vorige onderhoudstherapie, toch weer elke week aan het infuus moeten. Daar had ik nauwelijks last van, dus op dit moment vind ik dat helemaal prima.. alleen is dit niet jarenlang vol te houden ivm bloedwaarden en zal ik weer meer in het ziekenhuis zijn, maar dat is even niet anders. Vallen, opstaan & weer door..
Omdat het totaal niet de verwachting was dat ik ziek zou worden, was het even goed schrikken. Gelukkig gaat het nu, een dag na de toediening, alweer een stuk beter! Ik heb bewust nog even een dagje rust ingepland om echt goed te herstellen & dan ga ik weer lekker door met mijn leventje! Want ja zeker, ondanks deze tegenslag blijf ik erin geloven dat ik mijn leven vanaf nu weer kan oppakken! ‘Later wordt het beter’
