De laatste tijd ben ik er steeds meer mee bezig. Kan ik nog wel kinderen krijgen? Gaat de techniek waar ik voor heb gekozen later wel goed zijn werk doen? Ik maak me er onbewust toch regelmatig druk om.
Al vanaf kleins af aan heb ik een grote kinderwens. Ik ben altijd al met kinderen bezig geweest en het is dan ook echt een droom om later eigen kindjes te krijgen. Ik zag mezelf al helemaal achter een kinderwagen lopen met daarin een eigen kindje, maar bij dat beeld ga ik toch steeds meer twijfelen. Stap 1 is natuurlijk genezen, maar daarnaast is het ook gewoon de vraag of ik überhaupt nog wel kinderen kan krijgen. Alle chemo’s maken mij hopelijk beter, maar beschadigen tegelijkertijd ook mijn lichaam.
In september ‘21 heb ik één eierstok laten invriezen. Deze techniek wordt alleen gebruikt voor of tijdens een behandeling van kanker. Omdat alle chemo’s zo schadelijk kunnen zijn voor mijn vruchtbaarheid, was dit eigenlijk nog mijn enige kans. Maar ook dit biedt nul garantie. Het is allemaal nog heel experimenteel en er zijn wereldwijd (zover ik weet) nog maar 60 kindjes via deze techniek geboren.
Het fijne is dat ‘mijn ingevroren eierstok’ maar 3 maanden chemo heeft gehad. Dit is natuurlijk een heel verschil met mijn andere eierstok, die inmiddels al meer dan 600 chemogiften heeft moeten doorstaan. Als ik mag genezen en ik inderdaad onvruchtbaar ben geworden, kunnen ze mijn eierstok terugplaatsen. Ze hopen dat deze op tijd weggehaald is, daardoor nog niet teveel beschadigd is geraakt en ik via deze techniek toch nog een eigen kindje kan krijgen.
Deze gedachtes komen hard binnen. Mijn wens is zo groot, maar niemand kan mij beloven dat dit gaat lukken. Het zijn dingen waar ik eigenlijk niet bezig wil zijn als 17 jarige, maar waar ik stiekem toch dagelijks mee bezig ben. Het is niet het belangrijkste, maar ook geen klein dingetje. Het beïnvloedt toch een groot deel van mijn leven.
Ik probeer het van me af te schuiven, maar soms overvalt het mij opeens. Ik blijf duimen en hopen dat ik een gezonde moeder mag worden. Dat is het enigste wat ik kan doen..