Het is alweer 38 dagen geleden dat mijn oncoloog de woorden ‘je mag het lekker zonder sonde gaan proberen, Jade’, uitsprak. Even voelde ik een korte twijfel en had ik meerdere vragen zoals ‘wat als ik dan heel veel ga afvallen?’. Die angst zat ontzettend hoog. Maar nu, 38 dagen later, loop ik nog steeds trots zonder sonde rond.
Mijn intake is nog niet voldoende. Wel merk ik dat het steeds ietsje makkelijker gaat en dat ik meer trek krijg. Mijn maag moet, na een dik jaar volledige sondevoeding, echt weer wennen aan vast voedsel. Dat is een uitdaging, maar het gaat steeds wat beter. Ik ben mijn artsen enorm dankbaar dat ik deze tijd en kans krijg, want het maakt mij momenteel zo gelukkig!
Op het moment dat ik ben gestopt met de sondevoeding, vrijdag 29 maart, gaf mijn oncoloog aan dat het echt niet erg is als ik wat ging afvallen. Dat is heel logisch en eigenlijk niet te voorkomen. Ik mag maar 1 keer per maand (in het Prinses Máxima Centrum) wegen en verder moet ik vooral genieten. Mijn artsen willen dat het geen stress oplevert, dus elke week wegen heeft geen zin. Ik heb gelukkig wat speling qua gewicht, een heel fijn idee!
Vorige week heb ik in Utrecht gewogen en ik was inderdaad wat afgevallen. Toen ik dit daarna tegen mijn oncoloog vertelde, keek ze er eigenlijk geen eens van op. ‘Dit vind ik echt nog een prima gewicht. We gaan lekker door op deze manier’, gaf ze aan. Deze woorden stelde mij enorm gerust.
Ik loop voorlopig dus nog trots over straat zonder sonde! Het geeft mij zoveel zelfvertrouwen: ik voel me nu wat minder ‘het zieke meisje’. Elke dag krijg ik ietsje meer vertrouwen dat het echt wel lukt zonder sondevoeding en dat gevoel is niet te beschrijven. Ik weet dat ik 0,0 garantie heb dat ik een sonde nooit meer nodig zal hebben, maar deze tijd is al een heel groot cadeau ✨