Het is gewoon zwaar

Mijn port-a-cath wordt aangeprikt en de pleister geplakt. Ik hoor mijn infuus zachtjes tikken terwijl de medicijnen tegen de misselijkheid mijn lichaam weer instromen. Voor de tienduizendste keer noem ik mijn geboortedatum. Niet veel later wordt mijn chemobol aangesloten. Ik voel een koude stroom door mijn lichaam gaan. ‘Daar gaan we weer...’ denk ik direct. Het bekende chemogevoel is terug: ik herken het van de vele keren daarvoor.

Terwijl de chemo vorige week druppel voor druppel weer mijn lichaam binnenliep, drong ook het besef opnieuw tot me door. Het besef dat mijn situatie écht heel erg verdrietig, eng en oneerlijk is. Ik ben nog elke dag dankbaar en blij met mijn - op dit moment - stabiele tumor, maar de laatste tijd was gewoon zwaar. Fysiek en mentaal.

De eerste drie jaar van mijn ziektetraject leefde ik met hoop op genezing. Hoop op dat ik oud kon worden en mijn gezonde, gelukkige leven terug zou krijgen. Dat was mijn stip op de horizon. Daarvoor onderging ik alle behandelingen, keer op keer. Ik zal altijd blijven dromen - de hoop verlies ik nooit -  maar sinds augustus 2024 voelt alles anders. De grote stip op de horizon (genezen), waar ik alles voor gaf, is veranderd in kleine stipjes op de horizon: momenten waar ik zélf nog heel graag bij wilde zijn. Achttien jaar worden. Mijn eigen boek uitbrengen. Villa Jade openen. Ik ben dankbaar, méér dan dat ik in woorden kan omschrijven, dat ik deze dagen heb kunnen meemaken onder redelijk goede omstandigheden.

Nu die dromen achter me liggen, blijf ik nieuwe stipjes op de horizon plannen. Dit helpt me omgaan met het bekende chemogevoel dat elke maand weer terugkomt. In plaats van in dat gevoel te blijven hangen, probeer ik te kijken naar alles wat nog wél lukt. Bij de pakken neerzitten helpt me niet, dus ik blijf genieten van elk moment en vier het leven - samen met alle mensen die mij zo ongelofelijk trouw blijven steunen.

Op naar nog een morgen. Nog een chemokuur. Nog een mooie herinnering. Nog een glimlach. Nog een stipje op de horizon. Zolang ik er ben, blijf ik zoeken. Blijf ik hopen. Blijf ik leven. Hoe zwaar de hele situatie ook is ❤️