(Ziek) op Ibiza

Het plan was zo mooi: tien dagen lang genieten op Ibiza - van elkaar, het eiland, de zon, lekker eten en nog zoveel meer. Tien dagen waarin het leven even niet draaide om ziekenhuisbezoeken, sondevoeding, verdriet, angst en alles wat er komt kijken bij een leven met kanker. Natuurlijk kan ik mijn ziekte nooit loslaten, maar het plan was echt om even weg van alle zorgen te zijn. Alleen maar genieten en herinneringen maken 🌞

De eerste dagen ging dat heel erg goed en heb ik genoten van elke minuut. Helaas ging het op dag 4 goed mis en is het daarna ook nooit meer helemaal goed gekomen. Alles veranderde toen ik flink ziek werd. Ik was misselijk en daardoor aan het spugen, ik had heel weinig energie en was nergens toe in staat.

Eerst dacht ik nog: ‘morgen gaat het vast beter’, maar helaas kwam die morgen niet. Rustdagen op het strand werden vervangen door rustdagen in bed. De heerlijke zon op Ibiza veranderde in een grijze mist in mijn hoofd.

Op dag twee van mijn dip kwam er een Engelse arts langs. Hij deed controles, die gelukkig goed waren. Ik kreeg te horen wat ik het beste kon eten en drinken, maar dit lukte eigenlijk niet goed. Ik was te misselijk en alles kwam er direct weer uit. We konden hem altijd bellen als er iets was, wat een heel fijn idee was. Maar…. op dag drie van mijn dip belde mijn oncoloog, en dat heeft mij zó goed gedaan! Het voelde vertrouwd en veilig. Zij gaf aan dat de misselijkheid van de morfine (die ik gebruik tegen pijn van de bestraling) kan komen. Haar advies was dus om dit per direct te stoppen, aangezien mijn pijn gelukkig toch weg is. Daarnaast moest ik standaard medicatie tegen de misselijkheid innemen.

De dag daarna brak de zon voorzichtig weer door de donkere wolken heen. De misselijkheid verdween en ik kon weer uit bed komen. Toch bleef ik vermoeid en verzwakt. Mijn sonde mocht er voor de vakantie uit, maar met mijn eigen intake lukte het niet om te herstellen - hoe hard ik ook mijn best deed. Grote dingen zoals een boottocht of naar een markt gaan bleven dus op het ‘to-do lijstje’ staan. Ze werden vervangen door kleine genietmomenten, zoals een ijsje eten in de rolstoel. 

Inmiddels ben ik weer thuis en heb ik mijn sonde opnieuw ingebracht. Ik hoop met mijn hele hart dat mijn energie daardoor snel terugkomt, zodat ik dit hoofdstuk kan afsluiten. Ondanks alles was het toch een fijne vakantie, met een aantal mooie momenten en herinneringen. Ik wilde tien dagen vrijheid, maar kreeg zes dagen waarheid - en dat zal ik moeten accepteren. Het was niet wat ik wilde, wel wat het was. Ik ben dankbaar voor de vier fantastische dagen op het prachtige Ibiza ❤️