Vandaag is het precies een jaar geleden dat mijn wereld nog een beetje meer kantelde. Na drie jaar van onderzoeken, ziekenhuisbezoeken, behandelingen, hoop en vechten, kwam dat ene gesprek. Het gesprek waarin ik hoorde dat de tumor niet kleiner was geworden, maar juist was gegroeid. ‘En daardoor kunnen we je niet meer genezen, lieve Jade’.
Dit nieuws kwam binnen als een donderslag bij heldere hemel. Ik hoor het mijn arts nog zeggen, met een trilling in haar stem. Het voelde alsof ik plots uit het leven werd gehaald waar alles zo vanzelfsprekend leek. Ik veranderde in een tikkende tijdbom. Alles wat ik kende, hoopte en droomde, werd na één zin afgenomen. Dag toekomst, dag zekerheid, dag leven.
Na het gesprek volgde er een tijd vol verwarring, angst en ongeloof. Angst om mijn lichaam kwijt te raken, angst om de controle te verliezen, angst voor de leegte die komt. Verdriet om alles wat ik zou gaan missen. Verdriet om de toekomst die zich voor me sloot. En tegelijkertijd: een keiharde wil om te blijven leven.
En dat is tot nu toe gelukt! Ik ben een jaar verder, en mijn hart klopt nog steeds. Het voelt als een wonder dat ik dit bericht mag schrijven, terwijl mij een levensverwachting van ‘maanden in plaats van jaren’ werd gegeven. Ik had dit nooit durven dromen. Het voelt als een groot, onbetaalbaar cadeau.
Het afgelopen jaar kende diepe dalen. Er waren avonden waarop ik kapot ging van verdriet en angst. Ochtenden waarop de tranen eerder kwamen dan de woorden. Momenten waarop ik niet wist hoe ik verder moest. Maar er waren ook heel veel mooie dingen, die ik nooit zal vergeten. Elke dag is een strijd, maar tegelijkertijd ook een geschenk..
Deze mijlpaal beleef ik met een lach én een traan. Ik kijk terug, en heel voorzichtig vooruit. Mijn hoop gevestigd op ‘twee jaar verder’. De kans is klein dat die wens in vervulling gaat, maar hoop en positiviteit zijn mijn beste medicijnen. Ik houd altijd een stipje op de horizon, al is het nu kleiner dan voorheen ❤️
‘Ik ga niet weg. Ik heb nog wat tijd gekregen. Ik zal altijd maar doorgaan. Tot aan het eind’…
Reactie plaatsen
Reacties
Wat heb je dat mooi omschreven sterke Jade, in feite heb je absoluut een groot talent om te schrijven. Dank voor je bericht hier en ik zet mijn gedachten en wensen op nog vele jaren vol van vooruitgang en - hoop intens - dat we je nog heel lang hier mogen hebben, wat is deze planeet zonder verlichte mensen zoals jij? En wat ben je een krachtige en pure ziel. Liefs, Gerhard
Wat fijn Jade, dat je zoveel mooie herinneringen hebt mogen maken, ik wens je er nog heel veel erbij! Liefs
Lieve Jade Wat ben je een blij dankbaar meisje, we hopen en bidden dat je nog lang kunt genieten
Veel liefs van Rita
Lieve Jade,
wat een prachtige, bijzondere vrouw ben jij! Je hebt enorme veerkracht, menigeen zou een voorbeeld aan jouw kunnen nemen. Ik heb je boek in een adem uitgelezen.
Ik wens jou kracht en geniet van de tijd die jou is gegeven, hoe moeilijk dat soms ook kan zijn. Ik bid voor je lieverd. Je bent een heel mooi mens!
De allerliefste groeten,
Marjolein