Operatie PRG-sonde

Elke meter dichterbij de operatiekamer geeft mij meer angst. Ik zie op tegen het moment waarvan ik al dagenlang buikpijn heb. Na een kwartier ‘rollen’ is er geen weg meer terug: ik word de kamer binnengereden, ga liggen op de tafel en observeer alles. Aan de linkerkant zie ik grote schermen, aan de rechterkant mensen in een blauw pak. De laatste controles worden gedaan en de standaard vragen worden wéér gesteld. Dan is het moment aangebroken. Alles voor een langere tijd met een goede kwaliteit van leven 🥹

Vorige week werd ik gebeld met het goede nieuws dat ik in aanmerking kom voor een PRG-sonde, een sonde die via je buikwand in je maag wordt geplaatst. Na jarenlang ben ik gewisseld van een slang in mijn neus naar een slang in mijn buik: een onwerkelijk en gek idee. Ik kom voor deze sonde in aanmerking omdat de tumor al bijna mijn beide neusgaten in beslag neemt. Ik wisselde mijn neussonde altijd zelf, maar de laatste keer lukte dit niet meer en moest het bij de KNO-arts met een scopie en héél veel pijn. Het ziekenhuis en wij zagen dit als een voorbode van een groot probleem, namelijk dat er helemaal geen sonde meer kan worden ingebracht. Daarom gingen ze op zoek naar oplossingen. Op 16 december hoorde dat ik deze sonde kon krijgen en op 23 december lag ik al op de operatiekamer. Alles ging in sneltreinvaart.

Ik kijk recht in de ogen van de arts die de ingreep uitvoert. Ze brengen mij liever niet meer onder narcose, dus ik moet het doen met plaatselijke verdoving. ‘Dit voel je wel, he?’, zegt de arts terwijl ik mijn tanden op elkaar bijt. ‘Ja’, antwoord ik kort. Er loopt nu ook een traan over mijn wang. Mijn maagwand wordt op dit moment aan mijn buikwand vastgemaakt met drie hechtingen. Over dat idee moet ik niet te veel nadenken merk ik. Ik dwaal af naar een mooie vakantie, totdat ik een steek door mijn hele buik voel. ‘Auw!’

Ik had na de ingreep verplicht 4 uur bedrust, maar vanwege alle pijn werd dit 48 uur. Ik kon niets zelf. Op eerste kerstdag mocht ik naar huis. Het was zwaar, maar ik ben zó blij dat ik geen slangetje meer in mijn gezicht heb. Dat voelt, naast dat ik nog adem en leef, als een heel groot kerstcadeau ✨